Kwiat Europy – taka nazwa przylgnęła do Wrocławia za sprawą XVII-wiecznego poety Heneliusza i dziś jest tak samo zasadna jak kilka stuleci temu. Ukoronowaniem wysiłków Wrocławia na rzecz wyeksponowania swojego ogromnego bogactwa historycznego, przyrodniczego i kulturalnego jest przyznany miastu tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016.
Swój rozwój stolica Dolnego Śląska zawdzięcza Odrze, jej licznym odnogom i dopływom. To właśnie na wyspach odrzańskich powstały pierwsze skupiska ludzkie, a na Ostrowie Tumskim, który w średniowieczu był ostrowem nie tylko z nazwy, założony został pierwszy na Śląsku gród piastowski. Z czasem Ostrów pozostawiony został władzy kościelnej, która swoją jurysdykcję nad wyspą przypieczętowała budową okazałej archikatedry św. Jana Chrzciciela. Władza świecka przeniosła się na lewy brzeg Odry, gdzie wytyczony został Rynek – główny plac handlowy miasta, a pośrodku niego wybudowano Ratusz – siedzibę rady miejskiej. Dogodne położenie nad Odrą i w pobliżu licznych szlaków handlowych sprawiło, że nawet dużych rozmiarów Rynek przestał w pewnym momencie starczać przybywającym do Wrocławia kupcom. Wytyczone zostały więc kolejne place targowe, dziś znane jako Plac Solny i Plac Nowy Targ.

Bogactwo i znaczenie Wrocławia szybko docenione zostały na arenie międzynarodowej. Miasto stało się członkiem prestiżowej Hanzy, a bogaci kupcy zaczęli wokół wrocławskiego Rynku stawiać stylowe kamienice. W czasach nowożytnych o Wrocław toczone były zażarte walki, a po zwycięskich dla Prus wojnach śląskich król Fryderyk II ustanowił Wrocław, obok Berlina i Królewca, swoim trzecim miastem rezydencjonalnym.

Rozbudowywany przez kolejnych władców pruskich Pałac Królewski stanowił symbol potęgi państwa i przynależności Wrocławia do Niemiec. To tutaj Fryderyk Wilhelm III wzywał Prusaków 17 marca 1813 r. do stawienia oporu armii Napoleona, tutaj także Niemcy świętowali 100-tną rocznicę zwycięstwa nad Napoleonem poprzez organizację w 1913 r. Wystawy Stulecia. O tej doniosłej imprezie do dziś przypominają Wrocławianom wspaniałe obiekty położone w sąsiedztwie Parku Szczytnickiego: Hala Stulecia, Pawilon Czterech Kopuł, Pergola, a także znajdujący się na obszarze parku Ogród Japoński.

Po II wojnie światowej Wrocław ponownie znalazł się w granicach Polski. Wrocławianie o polskich korzeniach ochoczo zabrali się do niszczenia wszelkich oznak dawnej, niemieckiej przynależności miasta. Usunięto wszystkie hitlerowskie symbole państwowe, wyburzono usytuowane wzdłuż Promenady pomniki niemieckich bohaterów narodowych, a Ogród Botaniczny oczyszczono z pobudowanych tu podczas wojny obiektów militarnych. Nie wszystko jednak co niemieckie uległo zniszczeniu. Poza monumentalnymi obiektami z czasów Wystawy Stulecia pozostawiono m.in. najstarszy w Polsce Ogród Zoologiczny.

W przeciągu kilku dziesięcioleci Wrocław ozdobiły liczne pomniki i fontanny, utworzono nowe mosty, a pomiędzy wyspami odrzańskimi przewieszono nowe kładki. Podczas ostatniej dekady Wrocławian ogarnął szał dekorowania miasta krasnoludkami. Niegdyś ta urokliwa postać była symbolem Pomarańczowej Alternatywy, dziś jest prawdziwym symbolem Wrocławia, a jedną z najbardziej znanych tras turystycznych jest obecnie szlak krasnali.

W wolnej Polsce swój blask odzyskała również Panorama Racławicka – przez dziesięciolecia przechowywana we wrocławskich magazynach – dziś natomiast wyeksponowana w rotundzie w Parku Słowackiego. Przez ostatnie kilkadziesiąt lat Wrocław zanotował również spektakularny rozwój kulturalny, a imprezy takie jak T-Mobile Nowe Horyzonty czy Wratislavia Cantans mają stałe miejsce na mapie najważniejszych festiwali w Polsce.